4 marca 2015
Godzinne opóźnienie przyjaciół w drodze na narty do Świeradowa Zdroju spowodowało, że zdecydowałem się wypełnić wolny czas i przejść na szczyt Wojkowa (502 m n.p.m.). Jest to najwyższe wzniesienie Pogórza Izerskiego. Korzystając z podpowiedzi autorów blogów „Ścieżką w bok” oraz „Dzikie Sudety” trasę rozpocząłem z bazaltowych skał Słupiec oznaczonych na mapach ikoną punktu widokowego. Rzeczywiście, same skały robią wrażenie, a ponadto na jednej z nich wykuto schody i zbudowano barierkę dzięki czemu bezpiecznie można spoglądać na panoramę Gór Izerskich.
Idę najpierw leśną drogą, później polem na skraju lasu, z którego widać już Wojkową. Drogę powrotną nieco zmieniam, co z uwagi na podmokłe tereny nie było najlepszym pomysłem.
Odnalezienie repera nie przysparza większych trudności. Moi poprzednicy oznaczyli jego lokalizację zieloną farbą.
Przebieg trasy (4 km >, 50 m ^):
Ślad skorelowany z mapami Geoportalu:
