Pomysł zbudowania placówki przedstawiającej losy Polski z lat 1939 – 1945 padł już w roku 2007. Jako jej siedzibę wybrano miejsce, w którym rozpoczęła się smutna dla całego prawie świata historia okresu wojennego – miasto Gdańsk. Niespełna 10 lat później Muzeum II Wojny Światowej zostało otwarte dla odwiedzających.
Kontynuując pasmo nieszczęść opisanych w poprzednim poście dzisiaj Tatrzański Park Narodowy poinformował, że:
W wyniku intensywnych opadów deszczu wiele górskich potoków zamieniło się w rwące rzeki. Miejscami woda wystąpiła z koryt, przez co szlaki zostały podtopione (np. szlak dookoła Morskiego Oka).
Niemożliwe. Czy kiedykolwiek więcej sygnałów mówiło mi: nie rób tego? Nie może być. Zresztą na pewno do jutra poziom wody opadnie, a nawet jeżeli nie, to w dobrym obuwiu kałuże nie są rzeczą nie do przejścia.
Wracając z Koszalina do Wrocławia w myślach miałem wizję kolejnego tygodnia pracy. Wyjazdy poprzeplatane obróbką zdjęć ślubnych z odrobiną czasu na sen i jedzenie. Czyste, niebieskie niebo spowodowało, że gdzieś w głębi wyobraźni pojawiła mi się chęć odpoczynku.
2 lutego 2015
Zamek Grodziec położony jest w pobliżu wsi Grodziec, na szczycie bazaltowego wzniesienia o nazwie… Grodziec (Sudecki Włóczykij, 51°10’34.0″N 15°45’33.0″E, 389 m n.p.m.). Razem z pozostałościami murów i przyległymi budynkami zajmuje teren całej kulminacji wzniesienia. Pierwsza wzmianka o nim pochodzi z 1159 roku. Zamek był własnością kolejnych książąt, którym podległe były okoliczne ziemie. Po wielu rozbudowach obecny renesansowy kształt zawdzięcza pracom z lat 20-tych XVI wieku.
Graniczny szczyt Ruprechtický Špičák (50°39’40.0″N 16°16’52.0″E, 880 m n.p.m.) zdobyć można ze Schroniska PTTK Andrzejówka wieloma drogami. Ja wybrałem wariant biegnący pieszym szlakiem czarnym do Przełęczy pod Szpiczakiem (1 godz.) oraz czerwoną trasę rowerową w drodze powrotnej (35 min.). W obu przypadkach wędrujemy przez las, co ogranicza mocno widoki, ale jest na trasie również kilka miejsc, z których przy dobrej pogodzie można dostrzec odległe pasma górskie, nie wspominając oczywiście o samej wieży widokowej na szczycie. Tym razem jednak tej dobrej pogody trochę zabrakło, a przynajmniej tak wydawało mi się idąc pod zachmurzonym niebem. Widziałem jednak czysty pas tuż nad horyzontem i po cichu liczyłem na udaną końcówkę dnia.
22 października 2015
Na Górze Szybowcowej widoki były tak ładne, że pod Okolem pojawiłem się krótko przed zachodem słońca. Szlak jednak jest bardzo dobrze oznaczony i nawet w drodze powrotnej idąc w mroku nie musiałem używać latarki żeby odnaleźć znaki na drzewach.
